neçə qız sevib 
neçə qadın həsrəti çəkmişik,
biz natamam kişi olmağı öyrənəndə 
qızlar qadın olurdu,
biz tam kişi olandasa
həsrətini çəkdiyimiz qadınlar
körpə bəsləyirdilər . .

Mən səni sevirəm, sən onu,
O da başqasını və beləcə
bütün bəşəriyyət sevilmədən sevir.
Ümidsiz insanı yaşamaqdan daha çox
öləndə kimin çiyni üzərində məzara 
yola salınması düşündürür.
Ümidli insan isə yaşamaq üçün
başqa birinin ölümünü arzulayır.
gözlərim baxışlarına son dəfə zillənəndə anladım,
bu dəfə də həbsdən xilas ola bilməyəcəm.
solçular tez öldüyü kimi
solçu şeirlər də erkən görüşür
torpağın soyuq qatı ilə.

biz inqilab övladı,
müharibə körpəsiyik.
mədəmizi qənd tozu yemək qurutdu,
gözlərimizi şam işığında oxumaq kor etdi,
arzularımızı qara məktublar qaraltdı,
anamı atamın yolunu gözləmək qocaltdı.
mənim üçün türkün atası Mustafa Kamal yox,
Aziz Nesin oldu, onu oxudum, ona inandım.

Zindandakı qarışqalar qozbel fəhlələri xatırladır .
Fəqət onlar kapitalizmə deyil, yalnız özlərinə xidmət edirlər.
Sevinc paylaşınca azalır, kədərsə onsuz da həmişə çox olur.
demək ki, iki insanın biri - birindən gizli saxladıqları kədər
paylaşdıqları sevinc duyğusundan daha çoxdur,
bəs onda insanlar niyə izdivac qururlar ?

lənətəgəlmiş zindanda işıqlar söndü,
birazdan siçovullar üsyan nəğməsi oxuyacaqlar.
mənsə özümə təsəlli verəcəm ,
vicdan azadlıqdan daha dəyərlidir . . .