sonuncu sevgi

Dünyanın sonuna həsr olundu sevgimiz,
Anan razı olmadı izdivacımıza.
qan qruplarımız söylədi ki,
ey xoşbəxt sevgililər,
övladınız olmayacaq heç zaman.

Sən qorxdun, axı qızların arzusudur ana olmaq,
mənsə qorxmadım, sevgim məsafəsiz idi.
Unutmadım, unuda bilmədim, aradan uzun illər ötsə də.
Övladların mənə dayı desələr də
körpə qızın sevgi şeirlərimi söyləsə də.
təsəlli tapmadım lənətəgəlmiş dünyada.

Başa düşdüm ananın nənə olmaq arzusunu,
anlayışla qarşıladım insanların istəyin,
bəs mən indi hardayam, kiməm, kimdir məni anlayan?
kim yanacaq halıma, əgər ölsəm
kim yuyacaq göz yaşıyla məzarımı.

bəlkə körpə qızın ağlayacaq ölümümə,
bir zamanlar anamın sevgilisi olub deyərək.

Nicat Həşimzadə