şeirvari hekayəciyəz . . .
Gecənin sükutu qulaqlarıma pıçıldayır,
darıxmamaq ən dəhşətli bədbəxtlikdir,
darıxma səbəbi olmayan insan bədbəxtdir.
dünyanın sonuncu insanı evində tək qalanda da
külək qapını döyür
düşünürsən, kimdir gələn.
Uşağı yatmaq, gənci oyaq qalmaq böyüdür,
qocalar isə eyni ölçüdə qalırlar.
müxtəlif dildə sevən insanlar
eyni dildə ayrılırlar.
bir qadını ağlatmaq
bir kişini sevindirmək qədər asandır,
sükut dolu gecələrdə.
Bir adam var səkidə,
bax, uyuyur daş üstdə.
bəşər üçün ağlayana
ağlayacaq bir insan da qalmayıb.
Sənsən həmin tənha qoca,
dünyada səndən özgə kimsə qalmayıb.
ölümündən öncə bir rəsim çəkdirmək istəyirsən,
amma rəsmini çəkməyə bir kimsə yoxdur daha.
kişi bətnindən doğulanlar daha tez ölür bəlkə də,
bəlkə indi qadın belindən yaranır varlıqlar.
bəlkə daha yaranış olmayacaq.
dünya bizdə qonaq deyil,
biz dünyada qonağıq.
heç bir vicdansız belə qonaq qarşılamaz,
belə rəhimsizcə yola salmaz.
Həyat məktəbinin şagirdi
səni evdə unudurdu həmişə,
alnına yazılan " 2 " lər
taleyinə yazılıbmış, qoca.